Een tweede thuis (Hematonmagazine najaar 2025)

 Het inloophuis voor mensen met kanker ligt in Venlo naast het hospice. Eerst lag er nog een restaurant tegenover. Lekker overzichtelijk! Als je niets mankeert, ga je uit eten, word je ernstig ziek dan is er het inloophuis en komt het einde echt dichtbij, dan schuif je een deurtje op.  

Toen ik de diagnose kanker kreeg, werd de interesse voor het inloophuis groot, maar de drempel hoog. Ik durfde er pas maanden later binnen te lopen. 

Ik hakkelde tegen een gastvrouw dat ik wilde weten of het Toon Hermanshuis iets voor me kon betekenen. Ik zag haar even aarzelen. 'Je moet kanker hebben, of iemand in je naaste kring hebben verloren om hier hulp te krijgen.' Ik knikte geruststellend. 'Ja, ik heb kanker, dus dat zit wel goed.'  
Ze nam me mee naar de huiskamer waar Toon Hermans me persoonlijk welkom heette. Nou ja, dat kon natuurlijk niet meer, maar de grote portretfoto met de pretoogjes, had hetzelfde effect.  
Mijn gastvrouw bleek ook een hematologische kanker te hebben, ze wist dus waar ik het over had. Haar luisterende oor en de doos tissues op tafel, hielpen me enorm om al mijn ziekteleed te spuien. Na het intakegesprek schatte ze in dat vooral de combinatie van mindfulness en yoga me kon gaan helpen bij mijn slapeloosheid, angst- en paniekaanvallen. 
 
Inmiddels zijn we bijna zeven jaar verder. Iedere maandag neem ik deel aan de yogagroep. Ik heb er al zoveel geleerd! Door beter te ademen kan ik rustig worden (zelfs in een MRI tunnel en dat is Heel Knap!). Pijn en andere onprettige ervaringen kan ik signaleren en ... met rust laten, zodat ze niet groter worden. Het is heerlijk om er met lotgenoten te zijn. Als ik vertel overprikkeld te zijn, zegt niemand: 'dan doe je het toch gewoon wat rustiger aan?’, maar zie ik vooral herkenning en dat doet me goed. Goede én minder goede ziekenhuisuitslagen worden in de groep en groeps-app besproken en van liefdevol commentaar voorzien.   

Het inloophuis organiseert veel activiteiten. Van conditiewandelen tot gespreksgroepen voor nabestaanden, van voetreflexzonemassage tot energetische behandeling en troostende muziekavonden. Eigenlijk kun je je er gewoon op alle fronten laten verwennen! 
 
Eén ding vind ik minder bij het inloophuis en dat is dat er soms lotgenoten overlijden. Niet heel raar als je bedenkt dat ze met een ernstige ziekte binnenkomen, maar toch! Het is erg spijtig dat het Toon Hermanshuis ondanks alle goede zorg niet voor genezing kan zorgen.  Misschien dat lieve Toon daar vanuit de hemel nog wat aan kan doen?