Bezoek mij niet! (Hematonmagazine lente 2025)

Wat is het fijn zijn om een keuze te hebben tussen de voordeur wel of niet opendoen als de bel gaat. Die keuze heb ik als op de jaarlijkse Halloweenavond een enorme drom kinderen voor mijn deur staan.

Meneertje kanker belt echter meestal onverwacht aan en misschien dat je daardoor niet direct de juiste dingen weet te zeggen. Toen-ie bij mij aanbelde, had ik eigenlijk moeten zeggen: 'Ik heb dit jaar al een nieuwe ziekte gekregen, probeer het over een tijdje nog eens.'  

Kanker komt trouwens nooit gelegen. Dat geldt voor mij, maar ook voor de vele lotgenoten die ik inmiddels ken. De één moest zijn vakantie in Verweggistan acuut afbreken omdat hij onmiddellijk behandeld moest worden, Odile zat midden in een verbouwing en Karen was echt nét aan haar nieuwe baan begonnen. Hoe vervelend is het als je leidinggevende je collega's moet informeren dat jij (die nieuwe, die ze alleen nog maar tijdens het kennismakingsrondje hebben gezien) er voorlopig niet zal zijn omdat er eerst behandelingen nodig zijn. Je krijgt dan vast óók wel opbeurende kaartjes van ze, maar die zullen je toch minder doen als je de namen van de collega's nog onmogelijk hebt kunnen onthouden.  
 
Ik heb dikwijls nagedacht wat voor mezelf een béter moment was geweest om K. binnen te laten denderen. Tien jaar eerder misschien? Mwah, dat was een onmogelijke opgave geweest met twee pubers in huis. Vechtend om wat minuten op het toilet, zij vanwege een kater en ik vanwege de bijwerkingen van de chemo. Misschien dan toch in hetzelfde jaar als nu, maar dan een maandje later? In april, zodat de hyacinten, sneeuwklokjes al troostrijk hun koppies boven de aarde uitsteken? Nee, ook niet geschikt, want in die tijd moet ik zelf ook hoognodig tuinieren. En tot oktober blijft daar trouwens veel energie voor nodig. Daarna? Nee, met het oog op de feestmaand december, valt die periode ook echt af. Stel dat ik moet overgeven tijdens het kerstdiner...  

Misschien had ik tegen K. moeten zeggen: 'Ga maar een deurtje verder proberen'  
(o nee, daar woont mijn aardige buurman!).  Beter was geweest: ga zélf wat doen in plaats van anderen lastigvallen! Of misschien was er een nog simpelere oplossing. Gewoon een nee-nee sticker op de deur plakken. Waarbij het NEE-NEE in dit geval iets anders betekent dan het ongewenst drukwerk tegenhouden. Nee, ik wil geen KANKER en Nee, IK wil geen kanker. Duidelijk toch?