Het gaat beginnen!

Het gaat beginnen! 

Ik kondigde in mei al aan dat de behandeling niet meer zo lang op zich zou laten wachten. Afgelopen dinsdag was er alweer een controle en ingrijpen blijkt nu inderdaad noodzakelijk. Ik was opgelucht. Zoals ik al tegen een aantal mensen heb gezegd: 'Ik wil het achter de rug hebben en dat kan alleen maar als ik er doorheen ga'. Woensdag is er al direct beenmerg afgenomen. Hiermee wordt bepaald of we toe moeten gaan werken naar één of twee stamceltransplantaties. De uitslag hiervan laat nog wel een week of vier tot zes op zich wachten. Vrijdag hadden we een gesprek met een oncologisch verpleegkundige, zij vertelde ons uitgebreid hoe het traject er grofweg uit gaat zien. De behandeling start met vier kuren van steeds 28 dagen. Het doel hiervan is om zo snel mogelijk de tumor te reduceren. Ik start hiermee op 10 juli. Iedere maandag en vrijdag krijg ik injecties, verder dagelijks tabletten en eens per vier weken een infuus om het bot te versterken. 

Ik verwachtte meteen chemo te krijgen, maar dat is niet zo. Wel zijn het medicijnen die forse bijwerkingen kunnen geven. Daarom wordt het bloed iedere week een paar keer gecontroleerd en moet ik bijwerkingen snel melden. Eventueel wordt de medicatie dan aangepast. Ik moet vooral bedacht zijn op (long)infecties. Verkouden en zieke mensen moet ik daarom voorlopig mijden. Ook moet ik alert zijn op polyneuropathie (zenuwpijn, wat ik nu al in een tijdje in mijn tenen heb) en een nog lager HB. Er zitten geen rustdagen tussen de kuren, hierdoor ben ik -als er geen complicaties optreden- eind oktober al klaar voor stap twee. Dat is het toedienen van chemo (kan nog steeds in mijn eigen ziekenhuis) en het oogsten van de stamcellen (in het Radboud). Ik krijg in deze periode dagelijks spuitjes om het aantal stamcellen zo groot mogelijk te laten worden. Tegen die tijd weten we ook of er één of twee transplantaties nodig zijn, in dat laatste geval zijn er natuurlijk veel meer stamcellen nodig. Vervolgens komt, na een korte rustperiode, de allerzwaarste fase, een zware chemokuur, met meestal ernstige bijwerkingen, die mijn lichaam zo schoon mogelijk moet maken. Daarna worden de stamcellen teruggeplaatst en kan het herstel beginnen. Meestal is er een ziekenhuisopname (in quarantaine) van een week of drie nodig. De oncologisch verpleegkundige gaf aan dat het herstel vanaf dit moment nog gemiddeld een half jaar duurt. Als alles naar wens verloopt, ben ik dus in de zomer van 2021 weer fit. Na de stamceltransplantatie moet overigens nog twee jaar een onderhoudsmiddel ingenomen worden om de kans op remissie zo groot mogelijk te houden. Ik heb heel veel gedaan deze week. Veel gebeld en hartverwarmende reacties gehad. Het bureau op mijn werk heeft er nog nooit zo schoon en leeg uitgezien na mijn opruimaanval. Alvast naar leuke mutsjes gekeken want ik word gegarandeerd kaal de komende winter. Lekker uit eten geweest met Hans en Lia en een dag later met Jos bij 'Remco zijn restaurant.' Nog meer etentjes gepland voordat de kuren starten. Sushi wordt voorlopig verboden voedsel, dus ik ga me volgende week woensdag helemaal vol eten. Pas afgelopen vrijdag voelde ik emoties, vooral angst, bij het traject wat me, of beter gezegd ons (want dit kan ik niet alleen) te wachten staat. Logisch, denk ik, omdat de verpleegkundige best veel vertelde over alle ongemakken tijdens de eerste maanden. Hyper zijn van een medicijn, depri op de dag dat je het niet mag slikken. Ik bespaar jullie een opsomming van alle bijwerkingen die vaak voorkomen, maar geloof me, het zijn er veel. Gelukkig heb ik volgende week weer een gesprek met mijn psychologe die me beloofde de mentale gereedschapskist goed te vullen. Ik zal het gereedschap hard nodig hebben!