Kom maar op met die zomer

Had ik niets te vertellen, dat het zo lang stil bleef op mijn blog? Vast wel, maar ik vond het moeilijk om de juiste woorden en/of toon te vinden.

Tot half maart liep alles best lekker, daarna kreeg ik helaas weer pijn in mijn rug en deze keer kreeg de fysiotherapeut de pijn niet verholpen. Hij verwachtte daardoor dat de oorzaak deze keer niet in de spieren en/of zenuwen zat en verwees me terug naar mijn hematoloog. In april heb ik daarom tussendoor een keer extra bloed moeten laten prikken en telefonisch kreeg ik toen te horen dat met name het calcium erg aan het oplopen was. Geen goed teken, want als het calciumgehalte sterk stijgt, duidt dat vaak op botafbraak door de Kahler. Ook het totaaleiwit steeg in verhouding ineens erg snel. Gecombineerd met de vervelende rugpijn, leverde dat een spannende maand op richting nieuwe afspraak. Hoe zouden de volgende uitslagen zijn?

Vandaag kreeg ik de uitslag van het bloedonderzoek van half mei én van de ingelaste scan de vorige week. Tot onze verrassing en blijdschap is het calciumgehalte nu zelfs weer een beetje gezakt en is er nog niets van botschade te zien op de scan! Niets is grilliger dan het verloop van de ziekte van Kahler.

Omdat ik nog altijd wél toenemende pijn in de onderrug heb, die met name de nachten zwaar maakt, is door de hematoloog vandaag nog eens grondig gekeken naar mijn medicatie. De morfine-achtige (oxycodon) werkte goed op vakantie, maar als ik die voor het slapen gaan inneem, heb ik er 's morgens ook nog teveel bijwerkingen van. De hematologe raadde aan om daarvoor in de plaats Tramadol te gaan slikken 's-avonds. Ook hier moet het lichaam even aan wennen (dus opnieuw een paar weken geen autorijden), maar het zou goed kunnen dat ik hier minder bijwerkingen van ervaar. Daarnaast moet ik meer/vaker paracetemol slikken zodat er een medicijnspiegel ontstaat (vier keer 2 tabletten per dag) en blijf ik twee keer per dag Naproxen slikken. En ik krijg twee nieuwe medicijnen die mijn botten moeten gaan versterken.

Jos zei: 'En zo komt er steeds weer wat bij', waarop de hematoloog heel droog antwoordde dat ze het nog wel mee vond vallen.

Ach ja, als je de hele dag met kankerpatiënten werkt, is het voorschrijven van zo'
n twintig tabletten per dag waarschijnlijk ook wel een heel minimale dosis ;-)