Vitamine V.

Zelden heb ik zo uitgezien naar een korte zonvakantie. Maandag is het zover, dan vertrekken Jos en ik voor een week naar Fuerteventura. Mijn koffer staat sinds vandaag al volledig ingepakt klaar, zó'n zin heb ik! Hopelijk wordt het een geweldige afsluiting van een turbulente periode.
Ik kan soms niet geloven dat het nog maar zeven weken geleden is dat de arts met de onverwachte diagnose kwam. Een scala aan emoties heeft de  revue gepasseerd. Maar inmiddels went het, we pakken het leven weer zo goed mogelijk op, rekening houdend met de klachten, maar niet teveel met de diagnose. Een vakantie in het vooruitzicht helpt daar heel goed bij.

We komen op 1 mei weer terug en dan wordt het toeleven naar 12 mei, de dag dat ik bij de arts in het UMC (Utrecht) terecht kan. Omdat we er al om kwart over negen moeten zijn, hebben we er maar meteen een overnachting en etentje buiten de deur aan vastgekoppeld. Leuk hotelletje uitgezocht, mijn verjaardag dit jaar dan vooral met Jos vieren, helemaal prima.
Het doel van de second opinion heb ik al helder: meer duidelijkheid krijgen over het mogelijke verloop van mijn ziekte en daarnaast vooral te weten komen of er al een gerichte, minder belastende, behandeling plaats kan vinden vóór een chemo-traject. Mocht dat niet zo zijn, dan kan ik waarschijnlijk net zo goed in Venlo begeleid worden. Op 23 mei heb ik daar de eerste afspraak met mijn hematoloog die nu nog op zwangerschapsverlof is. Dan zijn ook de uitslagen van nieuwe bloedonderzoeken bekend, echt spannend. Hoe rustig of niet rustig is het in mijn lichaam sinds de vorige meting begin maart? Nog belangrijker: richten de tumorcellen al zichtbare schade aan?
Als de cijfertjes er allemaal nog ongeveer hetzelfde uitzien, kunnen we ons enthousiast gaan voorbereiden op onze zomervakantie bij Marion en Dave in Amerika.
Ik durf nu nog geen cadeautjes te kopen, wil de goden niet verzoeken (bijgelovig als ik ben).

Deze week ben ik weer begonnen met werken, al is het in het aantal uren nog zeer beperkt.
Het was echt fijn. Ik ben bezig met een onderwerp waar ik vijf maanden helemaal niets meer aan heb kunnen doen, maar ik zat er meteen weer in en voelde direct weer hetzelfde enthousiasme.
Het is wel heel raar dat er zoveel maanden 'verdampt' lijken te zijn. Er is ontzettend veel gebeurd op het werk en ik loop nu al hopeloos achter als ik weer mijn eigenlijke loopbaanadvieswerk zou gaan doen. Maar goed, dat hoef ik nu nog niet, dus vooral niet druk over maken.
Als ik mijn hersens al wil pijnigen, kan ik beter nog even nadenken over wat er nog in de koffer bijgepropt kan worden.