Kahler op mijn pad

Zelden heb ik zo uitgezien naar een korte zonvakantie. Maandag is het zover, dan vertrekken Jos en ik voor een week naar Fuerteventura. Mijn koffer staat sinds vandaag al volledig ingepakt klaar, zó'n zin heb ik! Hopelijk wordt het een geweldige afsluiting van een turbulente periode. Ik kan soms niet geloven dat het nog maar zeven weken geleden is dat de arts met de onverwachte diagnose kwam. Een scala aan emoties heeft de  revue gepasseerd. Maar inmiddels went het, we pakken het leven weer zo goed mogelijk op, rekening houdend met de klachten, maar niet teveel met de diagnose. Een vakantie in het vooruitzicht helpt daar heel goed bij. We komen op 1 mei weer terug en dan wordt het toeleven naar 12 mei, de dag dat ik bij de arts in het UMC (Utrecht) terecht kan. Omdat we er al om kwart over negen moeten zijn, hebben we er maar meteen een overnachting en etentje buiten de deur aan vastgekoppeld. Leuk hotelletje uitgezocht, mijn verjaardag dit jaar dan vooral met Jos vieren, helemaal ...

Ik heb een bedrijfsarts uit duizenden. Maandag had ik mijn eerste gesprek met hem. Hij nam uitgebreid de tijd om te horen wat er allemaal gebeurd is. Vervolgens raadde hij me met klem aan om zo snel mogelijk voor een second opinion te gaan bij een in Kahler gespecialiseerd ziekenhuis. 'Al zou je niets nieuws horen, dan nog levert het vast meer duidelijkheid/bevestiging op en dat zal je goed doen. Bovendien zijn dergelijke ziekenhuizen het beste op de hoogte van alle nieuwe ontwikkelingen'. Ik ben het direct met hem eens en besluit hier snel werk van te gaan maken. Na het bericht vorige week vrijdag dat de behandeling binnen enkele maanden tot enkele jaren plaats zal moeten vinden, had ik me voorgenomen om de plannen op werkgebied omlaag bij te stellen. Ongeveer met de gedachte: 'Als ik niks belangrijks doe, missen ze me niet als ik uit val'. Hier ging de bedrijfsarts dwars tegenin; juist wel werk doen dat er toe doet en dat op mijn eigen niveau ligt. En ook met dit argu...

Deze week telde precies één hoogtepunt en dat was de verjaardag van mijn vader zondag, waar we lekker even bij konden zijn. O ja, misschien ook nog het heerlijk Mc Donalds sunday ijsje op de terugweg. Maar voor de rest was het een prut-met-perenweek met naast de huis-, tuin- en keukenmoeheid en rugpijn nog even een bonusaanbieding. Dinsdag werd ik ziek, super misselijk en overgeven en dat is ook woensdag nog doorgegaan. Twee dagen alleen maar op bed gelegen en in de badkamer geweest (ik bespaar jullie de bijpassende illustratie). Mentaal hakte dit er behoorlijk in bij Jos en mij. Ik merk dat ik nu echt toe ben aan stappen  vooruit  zetten en dat dan ziek worden niet in de plannen past. Wat ik ook heel lastig vind, is dat je bij zoiets niet direct weet of de klachten onschuldig zijn. De Kahler kan immers ook misselijkheid veroorzaken. Maar gelukkig verdween de misselijkheid weer zodat ik nu denk dat het de categorie 'iets verkeerds gegeten' was. Daarna natuurlijk zo gammel als ...