Kahler op mijn pad

Nou ja, 'aan het werk' is misschien iets te veel gezegd. Ik ben náár het werk geweest en dat voelt zo goed! Eerst heerlijk bijgepraat met een directe collega die ondanks haar jeugdige leeftijd kan luisteren als de beste (maar ja, ze is dan ook loopbaanadviseur haha). Daarna naar de kantoortuin, best met een knoop in mijn maag. Ik had het gevoel dat er met joekels van letters 'ziek zwak en misselijk' op mijn voorhoofd stond. Na een klein maar hevig huilbuitje op de eerste de beste lieve schouders die zich aandienden, voelde het vooral erg fijn om even met een tiental belang-stellende collega's te kunnen praten over wat er allemaal gebeurd is de laatste weken. Op zo'n moment merk je (weer) hoe fijn het is om bij een team te horen. Wat zijn ze saamhorig lief in zo'n situatie! Ik was er echt door geroerd. Daarna ben ik met mijn leidinggevende gaan bespreken wat de plannen worden voor de komende tijd. Ik ga werken aan een project zonder echte tijdsdruk en we beki...

We rijden met een knoop in onze maag naar het ziekenhuis; ditmaal in Venray omdat de hematoloog in Venlo op korte termijn geen tijd had. De afgelopen dagen heb ik me voorbereid op het ergste: op korte termijn chemo's en daarna een stamceltransplantatie. Wat gaan we vandaag te horen krijgen? De arts windt er geen doekjes om. 'U hebt inderdaad de ziekte van Kahler'. We houden onze adem in. De rest van zijn informatie verzacht. Ik zit in de fase van 'sluimerend myeloom'. Dus wel kwaadaardige cellen, maar ze hebben nog geen zichtbare schade aangericht. Hierdoor hoef ik op dit moment niet behandeld te worden. Want de criteria om te gaan behandelen zijn: sterke afwijking van een immunoglobuline (bij mij het iga wat inmiddels op 34 zit) én een van de vier meetbare afwijkingen: nierschade, calcium in het bloed, botschade of bloedarmoede. De voelbare deuk in mijn arm blijkt ook geen bot-deuk te zijn, maar een deuk in de spieren en als ik wil kan ik het uit laten zoeken met e...

Ik dacht: even voor de zekerheid naar de hematoloog. Hij zal me vragen naar de klachten en zeggen dat de huisarts wat overdreven snel heeft doorverwezen. Of misschien wil hij toch het een en ander verder onderzoeken. Deels klopt mijn verwachting. Eén voor één verdwijnen mijn vele klachten over moeheid, pijnlijke gewrichten en rug via zijn twee vingers en het toetsenbord in de computer. We krijgen het over de hoge bloedwaarde die voor mijn huisarts de aanleiding vormde voor de doorverwijzing. 'U hebt zich vast al ingelezen over de ziekte van Kahler?'. Ik antwoord eerlijk dat ik vooral naar MGUS (een goedaardige afwijking die soms ontaardt in kanker) heb gekeken, omdat mijn huisarts aangaf dat ze vermoedde dat het dat was. De dokter zwijgt en nodigt me even later uit op de onderzoekstafel. Hij luistert en controleert van top tot teen en houdt zijn mond over wat wel of niet afwijkt. Als we weer aan het bureau zitten en zijn wijsvingers weer driftig op het toetsenbord tikken, wordt...