Niet altijd hallelujah
Inmiddels zijn er weer bloed- en CT-uitslagen binnen. De CT-scan gaf gelukkig geen afwijkingen, het foute eiwit is wel weer opgelopen, maar nog steeds geldt dat ik nog niet behandeld hoef te worden. En dat is echt heel fijn omdat juist de zomermaanden de maanden zijn waarin ik veel van het buiten zijn en samen dingen doen kan genieten. In september moet ik weer terug naar de hematoloog. Het doel is om daar nog niet teveel aan te denken. Als ik mijn oude berichten nog eens doorlees, dan lijkt het net alsof ik van uitslag naar uitslag leef en er nauwelijks iets tussen zit. Toch is dat natuurlijk niet zo, er gebeurt ook heel veel in de drie maanden tussen twee controles. Het is echter vaak gemakkelijker om over scans en uitslagen te schrijven dan over andere dingen. Maar het doet mijn blogtitel en mezelf eigenlijk tekort. Want leven met Kahler, of soms nog steeds leren leven met Kahler, gaat niet alleen om kille cijfers. Ik heb mentaal even een dip gehad. Achteraf gezien weet i...